Vrede en menselijkheid

Column burgemeester H.A. Lambooij

Deze column schrijf ik op zaterdagavond 4 mei. Evenals vele inwoners in ons land, stonden wij op deze avond ook in Putten stil bij de dodenherdenking. Eerst in de Gereformeerde Kerk, later op de oude begraafplaats aan de Engweg.

Aangrijpend

Weer thuisgekomen en kennisgenomen hebbend van de Nationale Herdenking overdenk ik op mijn werkkamer de avond. In de kerk zongen wij “geef vrede Heer, geef vrede” en “het onrecht heerst op aarde”, om daarna te vervolgen met “er wordt zoveel geleden, de mensen zijn zo bang”.  Een indringende en aangrijpende tekst die bij mij beelden oproept van de oorlogen in Gaza en Oekraïne. Gelukkig heb ik zelf nooit oorlog meegemaakt, maar de verhalen die ik hoor en lees en de beelden die ik zie, vind ik huiveringwekkend.

De afgelopen week las ik in de krant dat “het niet goed ging met de oorlog in Oekraïne”. Wat een bizarre zin. Ik kan mij namelijk niet voorstellen dat het wel “goed gaat” in een oorlog. Natuurlijk begrijp ik dat met deze zin werd bedoeld dat het Oekraïense leger steeds meer in de problemen komt, maar toch. De beelden van kapotgeschoten steden en dorpen, de berichten van honderdduizenden doden en van vele mensen op de vlucht raak ik niet kwijt.

Opvang

Ik begrijp goed dat mensen op de vlucht voor oorlogsgeweld een goed heenkomen zoeken. Het is niet zo verwonderlijk dat een aantal van hen in Nederland terecht komt, met als gevolg dat wij in Putten een redelijk deel van die mensen op moeten vangen. Dat is lastig. Erg lastig. Ook een fors aantal van onze inwoners snakt naar woonruimte. Ik begrijp dat en zou ook voor die mensen graag adequate huisvesting beschikbaar hebben.

Vertrouwen

Toch vraag ik u om begrip en mededogen voor hen die op de vlucht voor oorlogsgeweld in Putten terechtkomen. Ik heb er alle vertrouwen in dat de vele vrijwilligers in onze samenleving, gesteund door de kerken, het maatschappelijk middenveld, particulieren en de gemeente, samen in staat zijn om hen op een goede, menswaardige wijze op te vangen. Waarbij ik hoop dat de opvang van korte duur zal zijn en de mensen zo snel mogelijk weer kunnen terugkeren naar hun eigen vaderland. Voor mij staan vrede en menselijkheid voorop. Voor u toch ook?

 

Reageren op deze column?

Graag! Mail naar communicatie@putten.nl met als onderwerp “Fontanusplein 1”.