Vallen en opstaan

Column wethouder Jim van den Hoorn

De vorige keer heb ik een column geschreven over hondenpoep. Om even bij de honden te blijven; wanneer je een hond krijgt, gaat bijna iedereen op puppycursus. Nu heb ik nog nooit een hond gehad, maar ik kan me voorstellen dat het opvoeden van een kind minstens zo ingewikkeld is als het opvoeden van een hond.

Eisen

Wanneer je ervoor kiest om op de één of andere manier te willen zorgen voor de kinderen van een ander, denk aan pleegzorg, gezinshuisouders of adoptie, dan moet je voldoen aan allerlei eisen. In de basis niets mis mee, maar zou het echt zo zijn dat wanneer je ouder via de natuurlijke weg wordt, je ook van nature de vaardigheid beheerst om op te voeden?

Opvoedingseducatie

Bestaat er een opleiding voor opvoeden? Volgens mij niet. Maar zou die er moeten zijn? Als deze opleiding er wel zou zijn, zou er dan minder jeugdhulp (nu één op de tien jeugdigen in Putten) nodig zijn? Omdat zij dan eerder vaardigheden aangereikt krijgen? Zou dit ook een positief effect kunnen hebben op de jeugdoverlast en middelengebruik onder jongeren?

Overwegingen

Als wethouder begeef je jezelf snel op glad ijs als je publiekelijk een mening deelt over opvoedkundige kwaliteiten van mensen. Maar toch, ik stap het ijs op, wat vindt u van het volgende? De wereld is niet maakbaar. Als opgroeiend kind krijg je te maken met vallen en opstaan. Wat is normaal en hoe kunnen wij als samenleving om ouders heen gaan staan en hun steunen in de lastige wereld van opvoeden? It takes a village to raise a child. Toch?

Realiteit

Was vroeger alles beter? Nee, natuurlijk niet. Socrates schreef 500 jaar voor Christus het volgende: “Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training… Jonge mensen staan niet meer op als een oudere de kamer binnenkomt. Zij spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap, … en tiranniseren hun leraren.”

Deze uitspraak is dus van alle tijden, dus tja, wat zal ik er eens over zeggen?  

 

Reageren op deze column?

Graag! Mail naar communicatie@putten.nl met als onderwerp “Fontanusplein 1”.